Vanmiddag wat boodschappen gedaan bij Dirk van den Broek, ik had onder andere “honing” op m’n lijstje staan. Ik zit momenteel in een “Griekse yoghurt periode”. Ik koop dan regelmatig een emmertje van 1kg, altijd de volvette versie. Ik heb één keer een emmertje magere – of zoals ze dat in marketing termen de low-fat – variant noemen gekocht maar dat was net zalf. Ik eet die yoghurt dan altijd met wat honing erover. De fijnproever zal opmerken dat er dan eigenlijk nog wat verbrokkelde walnoten door moeten, maar dat gaat me dan voor een gewone doordeweekse dag weer iets te ver.
In het betreffende schap stonden diverse smaken en merken, eigen merk: De beste en Melona. Daarbij kan je dan ook vaak nog kiezen uit een gewone glazen pot of een kunststof spuitfles, je weet wel. Waar normaal een draaidop of andere sluiting aan de bovenkant zit, is het bij deze verpakkingsvorm een brede platte dop zodat je de fles op z’n kop kunt neerzetten. Daardoor hoef je hem bij gebruik niet meer op z’n kop te houden om te wachten dat de inhoud langzaam naar beneden stroomt maar deze is direct gebruiksklaar.
Die dop is namelijk, zoals ik al zei plat en meestal ovaal of rond van vorm. Dáárin zit dan in het midden weer een soort van luikje, dat gelijk loopt met het oppervlak van de dop. Dat luikje kan je d.m.v. een lip open trekken en daaronder zit weer een soort van ventielopening, als je dan in de fles knijpt spuit de inhoud er direct uit. Op het moment dat je niet meer in de fles knijpt, sluit het ventiel waardoor je eigenlijk ook bijna niet meer kunt knoeien.
Hartstikke handig dus maar daardoor ook duurder dan een gewone pot honing, mayonaise, ketchup of wat dan ook.
Mijn oog viel op een spuitfles met donkerkleurige honing, nu is er honing in diverse smaken en daardoor ook kleurschakeringen te koop maar, déze was wel heel erg donker. Nadere bestudering van de fles leerde dan ook dat het niet om honing ging maar om “dadelstroop”. Ik wilde het weer terug zetten in het schap maar bedacht me op het laatste moment en besloot ook het etiket op de achterzijde te lezen. Daar las ik o.a. dat het een zoete, fruitige smaak heeft. Lekker door de yoghurt, in een sladressing, over fruit en ijs, en als zoetmiddel bij het bakken van koekjes.
Onder het motto ‘nooit geschoten is altijd mis’ dacht ik: ‘Kom, laat ik het eens proberen!’ Ik verzamelde de rest van de boodschappen op het lijstje, maakte nog een praatje met een bekende die ik tegen kwam, rekende af bij de scankassa en liep naar huis. Daar ruimde ik de boodschappen op maar liet de dadelstroop op het aanrecht staan, want dát wilde ik toch eerst wel even proeven.
Ik deed wat stroop op m’n hand, likte het op en ja hoe omschrijf je een smaak? Ik heb ooit eens een term gelezen die luidde ‘een meervoudig smaakorgasme in de mond’ nou zó iets echt vreselijk lekker! Ik kende de smaak van die gedroogde dadels al wel en die smaak zit er dus ook wel in, maar dan zonder de pitjes. Het is zoet, stroperig (ja haha), vol van smaak iets van karamel, honing met een lichte toon van rozijn en toch ook iets zurigs in de verte..
Straks gaat het door de yoghurt.